Ablacja cewnikowa Podstawy

W sercu znajdują się specjalne komórki, które wytwarzają sygnały elektryczne wysyłane określonymi szlakami do jam serca. Sygnały te pobudzają górne i dolne jamy serca do bicia we właściwej kolejności i odpowiednim rytmie. Jeśli tkanka wytwarzająca sygnały elektryczne ma nieprawidłową budowę, serce może być stymulowane w nieskoordynowany sposób, a w konsekwencji pracować zbyt szybko lub nieregularnie. Wówczas mamy do czynienia z zaburzeniem rytmu serca. Podczas zabiegu ablacji cewnikowej kardiolog niszczy obszary tkanki odpowiadające za to zaburzenie, wysyłając do nich przez elektrody niegroźny impuls elektryczny o częstotliwości radiowej. Pomaga to przywrócić prawidłowy rytm serca.  

Lekarz powinien udzielić pacjentowi dokładnych informacji o tym, jak należy się przygotować do zabiegu ablacji cewnikowej. Kardiolog interwencyjny może zalecić między innymi następujące działania: 

• Zaprzestanie przyjmowania leków przeciwzakrzepowych na kilka dni przed operacją. 

• Wstrzymanie się od jedzenia przez około 12 godzin przed zabiegiem.  

• Jeżeli pacjent regularnie przyjmuje inne leki, powinien zapytać lekarza, czy ma je przyjmować przed zabiegiem. 

Ablację cewnikową wykonuje się w specjalnym pomieszczeniu nazywanym pracownią elektrofizjologii lub laboratorium cewnikowania serca. Zabieg z reguły trwa od dwóch do czterech godzin. W zależności od rodzaju leczonej arytmii zabieg może być wykonywany w znieczuleniu ogólnym lub miejscowym w sedacji. 

Aby dotrzeć do obszaru, który odpowiada za powstanie arytmii, lekarz wprowadza tzw. koszulkę, czyli cienką elastyczną rurkę, do szerokiego naczynia krwionośnego w pachwinie pacjenta. Następnie kardiolog wprowadza przez koszulkę kilka cewników i ostrożnie przeprowadza je przez naczynia krwionośne do odpowiednich obszarów w sercu. Aby wykryć nieprawidłową tkankę, która powoduje zaburzenie rytmu serca, kardiolog wysyła delikatny impuls elektryczny przez cewnik z elektrodą. Umożliwia to pobudzenie, a tym samym wykrycie nieprawidłowej tkanki. Gdy to się uda, lekarz wykorzystuje prąd o częstotliwości radiowej, aby za pomocą podwyższonej temperatury dokonać ablacji, czyli zniszczyć ten obszar tkanki, zazwyczaj bardzo mały.  

Stosuje się również inne metody ablacji, takie jak krioablacja, która polega na zniszczeniu obszaru tkanki przy użyciu niskiej temperatury. Powstała w ten sposób blizna oddziela obszar dotknięty chorobą od pozostałych obszarów mięśnia sercowego, przywracając prawidłowy rytm serca.  

Przez jakiś czas po zabiegu pacjent musi zazwyczaj leżeć w łóżku, aby ograniczyć ryzyko krwawienia. W niektórych przypadkach możliwe jest wyjście ze szpitala jeszcze tego samego dnia. Inni pacjenci wracają do domu na następny dzień lub po kilku dniach.  

Przez kilka dni po zabiegu pacjent może odczuwać łagodny ból w klatce piersiowej. Możliwe jest też powstanie siniaka w miejscu wprowadzenia cewnika. Większość pacjentów już po kilku dniach wraca do normalnego trybu życia. Ważne jest, aby przestrzegać zaleceń od lekarzy, zwłaszcza jeśli chodzi o badania kontrolne i przyjmowanie leków. W razie wystąpienia nietypowego obrzęku, bólu, krwawienia lub nieregularnej pracy serca należy natychmiast skontaktować się z lekarzem.