Dzięki poniższym informacjom lepiej zrozumiesz, na czym polega tachykardia, czyli stan, w którym serce bije zbyt szybko. Jeśli wystąpią u Ciebie któreś z opisanych tu objawów, nie musi to oznaczać, że masz poważne problemy ze zdrowiem, jednak jeśli objawy się utrzymują i Cię niepokoją, skontaktuj się z lekarzem.
Sport, stres lub niespodziewane spotkanie z ukochaną osobą – jest wiele sytuacji, w których serce zaczyna bić szybciej niż zwykle i nie stanowi to powodu do obaw.
Jeśli jednak serce przez cały czas wykonuje powyżej 100 uderzeń na minutę, może to być spowodowane chorobą nazywaną tachykardią lub częstoskurczem.
Wyróżnia się dwa główne rodzaje tachykardii: trzepotanie i migotanie przedsionków. Przyjrzyjmy się im bliżej.
Jeżeli serce bije zbyt szybko, ale w regularnym rytmie, mamy do czynienia z trzepotaniem przedsionków. Serce wykonuje wtedy na ogół powyżej 150 uderzeń na minutę. Tak szybkie bicie serca może uniemożliwić prawidłowe skurcze komór, a w konsekwencji sprawić, że zacznie się w nim gromadzić nadmierna ilość krwi. Wówczas mogą powstawać zakrzepy, które po trafieniu do krwiobiegu mogą stać się przyczyną udaru. Co więcej, trzepotanie przedsionków może przekształcić się w ich migotanie.
Z migotaniem przedsionków mamy do czynienia wtedy, gdy serce bije zbyt szybko i w nieregularnym rytmie. Podobnie jak w przypadku trzepotania przedsionków, może to prowadzić do nieprawidłowego kurczenia się komór i powstawania zakrzepów, które mogą stać się przyczyną udaru. Samo trzepotanie lub migotanie przedsionków zazwyczaj nie stanowi zagrożenia dla życia, jednak może zwiększać ryzyko udaru.
Wiemy już, że serce jest podzielone na jamy. Jamy położone u góry nazywamy przedsionkami, a te znajdujące się poniżej – komorami. Jeśli impulsy powodujące zbyt szybką pracę serca pochodzą z dolnych jam, mówimy o migotaniu komór. W takim przypadku serce traci zdolność do pompowania krwi, co w ciągu kilku minut prowadzi do zawału (nagłego zatrzymania krążenia). Jeśli migotanie komór nie zostanie przerwane, dojdzie do tzw. nagłej śmierci sercowej. Zasadnicza różnica między zaburzeniami rytmu serca występującymi w przedsionkach i komorach polega więc na tym, że zaburzenia komorowe stanowią bezpośrednie zagrożenie dla życia.
Jak już wspomniano, w wielu sytuacjach, np. podczas uprawiania sportu, przyspieszone bicie serca nie jest szkodliwe. Jednak zbyt szybka praca serca może też oczywiście wynikać z innych przyczyn. Należą do nich choroby,
takie jak:
Tachykardia może mieć też inne przyczyny,
takie jak:
Najbardziej oczywistym objawem tachykardii jest bardzo szybkie bicie serca. Tachykardii mogą jednak towarzyszyć także inne objawy, na które należy uważać:
Jeśli występują u Ciebie którekolwiek lub wszystkie z wymienionych objawów, być może warto skontaktować się z lekarzem, zwłaszcza jeśli utrzymują się one przez dłuższy czas.
Aby stwierdzić, czy serce pacjenta bije zbyt szybko, lekarz z reguły mierzy mu puls i wykonuje elektrokardiografię (EKG), aby sporządzić wykres aktywności elektrycznej serca. Niekiedy sama elektrokardiografia wystarcza do wskazania przyczyny tachykardii.
Ustalenie przyczyny tachykardii ma kluczowe znaczenie dla skuteczności długotrwałej terapii. Oprócz elektrokardiografii lekarz może przeprowadzić dodatkowe badania, takie jak badania krwi, RTG, USG i/lub szczegółowe badanie układu naczyń krwionośnych. Jeżeli mimo to nie uda się wykryć tachykardii, lekarz może zalecić długoterminowe monitorowanie EKG. W takim wypadku pacjent powinien nosić na ciele przenośny monitor EKG (Holter) przez około 24 godziny.
Lekarz może też uznać za stosowne dłuższą obserwację aktywności elektrycznej serca za pomocą monitora rytmu serca. Wszczepialne monitory rytmu serca mogą znajdować się w ciele pacjenta przez kilka lat.
Istnieją różne metody leczenia tachykardii. Wszystkie te metody mają na celu zapobiegać zbyt szybkiej pracy serca.
Zazwyczaj pierwszym krokiem jest próba zmniejszenia częstości akcji serca za pomocą leków, na przykład tzw. beta-blokerów. Jeśli leki okażą się niewystarczające, lekarz może zalecić wszczepienie stymulatora lub wszczepialnego kardiowertera-defibrylatora.
