Zadbaj o siebie
Brzmi to trochę dziwnie, nieprawda? Przecież to nie Ty, ale bliska Ci osoba cierpi na chorobę serca. Trzeba jednak pamiętać, że w obliczu choroby układu krążenia, operacji lub leczenia kogoś bliskiego możesz czuć strach lub bezsilność. Oprócz zmartwień i niepokoju możesz też odczuwać poczucie winy lub złość, a także obawiać się finansowych konsekwencji choroby. Jeśli przez dłuższy czas odczuwasz niepokój, poczucie winy lub złość, warto porozmawiać z kimś, komu możesz zaufać. Bardzo ważne jest, aby rozumieć swoje emocje i starać się dbać o własne zdrowie.
Partner lub partnerka często czuje się odpowiedzialny/-a za dobre samopoczucie pacjenta. W konsekwencji bierze na siebie dodatkowe obowiązki, próbuje oferować pomoc przez całą dobę i zapomina o sobie. Staraj się zapewnić swojemu organizmowi wystarczającą ilość snu, prowadzić zdrowy tryb życia i nie rezygnować z rzeczy, które lubisz. To naprawdę ważne. Poproś też innych o wsparcie w opiece nad bliską Ci osobą. Przyjaciele i rodzina prawdopodobnie chętnie pomogą.
Komunikacja
W rodzinie i wśród przyjaciół komunikacja odgrywa kluczową rolę. Możliwość porozmawiania o swoich uczuciach naprawdę dużo zmienia. Odnosi się to do wszystkich, również do dzieci. Otwarte i szczere rozmowy mogą nie tylko zmniejszyć poziom stresu, ale także zapewnić wsparcie emocjonalne, którego potrzebują wszyscy członkowie rodziny.
Osoby po zawale serca bardzo często skarżą się np. na to, że ich rodzina i przyjaciele stali się wobec nich nadopiekuńczy lub przesadnie ostrożni. Ich partnerzy mogą mieć natomiast poczucie, że gwałtownie zmieniła się dynamika ich związku i że przyjęły rolę pielęgniarza lub pielęgniarki. Niektórzy pacjenci ukrywają swoje uczucia i myśli, aby nie niepokoić swoich partnerów. Życie z chorobą serca wymaga otwartości i szczerości, a także wzajemnego szanowania swoich potrzeb.
